زبان ارمنی

قبل از به وجود آمدن الفبای ارمنی، ارامنه به زبان آرامی و یونانی صحبت می کردند. (مکاتب آموزش زبانهای خارج ی از قرن دوم ق.م دایر بودند). روحانیون ارمنی اصولاً به زبان آشوری و یا یونانی صحبت میکردند.

بعد از اینکه ارمنستان به عنوان اوّلین کشور در دنیا، مسیحیّت را دین رسمی کشور پذیرفت ، نیاز به داشتن زبان بومی برای ترجمهٔ کتاب مقدّس به وجود آمد. ادیب و راهب باایمانی به نام مسروپ ماشتوس، با مسافرت به تمامی نقاط ارمنستان وآشنایی با آوا و اصوات گفتار ارامنهٔ ناحی ههای مختلف، الفبای ارمنی را اختراع کرد. او در سال ۴۰۵ میلادی ۳۶ حرف منحصر به فردی را، که ساختار الفبای ارمنی را به وجود آورد، اختراع کرد.

درمیانسالگی ۲ حرف دیگری را، نیز برای نوشتن کلمات خارجی به الفبا اضافه کرد. مسروپ ماشتوس مقدّس شروع به بازگشایی مکاتبی در سر تا سر ارمنستان کرد، که خودش هم نیز به آموزش آن زبان پرداخت. او بعداً باعث پیشرفت الفبای ملّتهای همسایه نیز گردید. نقش ا و در توسعه و پیشرفت فرهنگ ارمنی بسیار مهّم بود.

برای اینکه ا و اوّلین قدمها را،برای سوق دادن ارامنه به سمت قرن طلایی گذاشت. ا و سر آغازی برای به دست آوردن مشهوریّت نویسندگان، فیلسوفان و دانشمندان ارمنی درسر تا سر دنیا شد.با گذشت قرنها زبان ارمنی با دگرگونی قواعد دستوری مواجه شد.
در حال حاضر حداقل ۳ نوع زبان ارمنی متفاوت وجود دارد. یک ی ارمنی کلاسیک یا گراپار است،که در کلیساها استفاده م یشود. یکی ارمنی غربی است، که بیشتر در اجتماع های ارامنهٔ پراکنده در آمریکا، اروپا و خاورمیانه مورد استفاده قرارمیگیرد. ارمنی شرقی نیز زبان رسمی جمهوری ارمنستان محسوب میشود. ارامنهٔ ساکن ایران و روسیه به ارمنی شرقی صحبت م یکنند. در ارمنستان زبان روسی بسیار رایج است. به زبانهای انگلیسی، فرانسوی، آلمانی و بسیاری از زبانهای آسیایی نیز اهمیّت داده میشود.